وصیت‌نامه پاسدار شهید درویشعلی ناصری
بسم الله الرحمن الرحیم
حمد و سپاس خدایی که ما را خلق کرد سپس می‌میراند
با سلام و صلوات بر رسول خدا محمد(ص) و ائمه اطهار و درود بر شهیدان اینها که با خون خودشان درخت اسلام را بارور می‌کنند و درود بر رهبر کبیر انقلاب اسلامی، حضرت آیت الله امام خمینی. این نوشتاری است [که] به عنوان وصیت نامه به دست شما می‌رسد:
من وصیت می‌کنم به برادران و خواهران که این کلام مولای ما علی(علیه السلام) را همیشه ناظر بر اعمال و اندیشه‌تان بدانید. حضرت علی(علیه السلام) در خطبه‌ای می‌فرماید: (یا دنیا غری غیری) ای دنیا، فریب ده کسی غیر از من را. با توجه به این مسئله که برای چه به دنیا می‌آییم و ایمان به روز معاد مشخص می‌شود، که این دنیا برای ما سرابی است گذرا؛ و ما همچون فردی هستیم که به مسافرتی می‌رویم و در منازل بین راه […] اتراق می‌کنیم و اگر ما فکر کنیم که در اینجا ماندگار خواهیم شد، فکر باطل و غیر منطقی است. پس باید در این سرای گذرا اعمال و حرکات ما، در جهت رضایت حق تعالی باشد و به این دنیا دل نبندیم و با مشاهده پدیده‌های طبیعی، به زندگی انسان‌ها و خودمان به این نتیجه برسیم، که هیچ چیز پابرجا نیست و همه چیز بعد از طی عمر از بین میرود. حال عمر ما طبیعی یا غیرطبیعی که انسان لباس، کفش که می‌خرد پاره می‌شود. اتومبیل از بین میرود، خانه از بین میرود، شهرها از بین می‌روند و…، هیچ چیز پابرجا نیست؛ پس چرا به اینها دل ببندیم؟ خودمان از بین خواهیم رفت (البته منظور فنا شدن نیست؛ بلکه اعتقاد به معاد [در] دین [ما]، حالت مرگ ما، چیزی بیش از یک تحول نیست) و از دنیایی به دنیای دیگر خواهیم رفت؛ همچنان که از دنیایی که درد و […] جنینی داشتیم. به این دنیا آمدیم منتها هر دنیایی صفات خاص خود را دارد و با یکدیگر متفاوت هستند. پس چرا به آن چیزی که همیشه باقی خواهد بود دل نبندیم و تلاش ما در جهت رضای او نباشد؟ ما در رابطه با مرگ، چون دوران امتحان این دنیا است، باید همیشه چنان باشیم و برخورد کنیم که لحظه بعد خواهیم مرد و به دنیایی دیگر خواهیم رفت و در رابطه با زندگی دنیوی و تلاش برای زندگی و میدان مبارزه در راه حق چنان باشیم، تو گویی هرگز نخواهیم مرد و […] دیگر از مولای ما علی(علیه السلام) اینکه می‌گوید: تعجب می‌کنم از کسی که از لجن آفریده شده و وقتی هم می‌میرد مرداری بیش نیست […] حب نفس و تکبرش برای چیست؟. اینها به خاطر این است که همیشه به یاد داشته باشیم تا آغاز و انجام این […] مادی چه بوده و خواهد شد از عمری را […] که این […] کاری بیهوده است و اینکه بخواهیم تکبر و غرور داشته باشیم و فکر کنیم که خودی هستم و خود را در مقابل خدا یا حتی پدیده‌های طبیعی [بدانیم]. اگر ما می‌توانیم مسلّط بشویم بر پدیده‌های طبیعی، لطف و رحمتی است که خدا در حق ما روا داشته؛ و الا این تن مادی چه چیزی نیست.
اینها که گفتم مختصری بود و تعمیم دادن اینها بر عهده خودتان است. امید که همیشه این دو نکته مدنظر باشد؛ و در آخر ترسم از این است که زمانی که میمیرم با ایمان بر خداوند متعال نمرده باشم و به شما هم می‌گویم که بترسید از این نکته که در آخرین نفس با ایمان به خدا نمیرید. با توجه به این مسئله و نکته که در این باره گفتم، که هر لحظه امکان مرگ است تکلیف معلوم است که چیست.
به عنایت خداوندی امیدوارم که در آخرین لحظات به ایمان با او مرده باشم و انشالله که همه شما اینطور بمیرید، با ایمان
والسلام
زندگینامه شهید درویشعلی ناصری کریموند
بسم الله الرحمن الرحیم
شهید درویشعلی ناصری کریموند فرزند محمدقلی در سال ۱۳۳۷ در شهر آغاجاری در خانواده‌ای مذهبی و متدین دیده به جهان گشود. دوران کودکی را در محیطی تربیتی پرورش یافت و با فضائل نیک اخلاقی آشنا گردید. افراد خانواده را به کارهای نیک هدایت و دوستان را به راه راست رهنمون می‌نمود. رابطه‌اش با والدین بسیار مهربان و با فروتنی بسیار با آنها برخورد میکرد. دوره تحصیلی ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت گذراند و وارد دوره دبیرستان شد و موفق به اخذ دیپلم گردید با توجه به استعداد درخشانی که داشت وارد دانشگاه گردید و دانشجوی کارشناسی علوم اقتصادی طی میکرد.
با پیروزی انقلاب اسلامی وارد سپاه پاسداران شد و بعنوان پاسدار به انجام وظیفه پرداخت با آغاز جنگ تحمیلی از طریق سپاه پاسداران آغاجاری به جبهه های نبرد اعزام شد.
شهید درویشعلی ناصری کریموند ضمن فداکاری و ایثارگری فراوان در تاریخ ۲۱/۰۳/۱۳۶۰ در منطقه عملیاتی دارخوین به فیض شهادت نائل آمد.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
