شهيد بهمن اسكندري
شهيد بهمن اسكندري در سال ۱۳۴۷ در خانواده‌اي زحمتكش و مهربان شكفت. تحصيلات خود را تا مقطع راهنمايي در همين محل ادامه داد، او با هوش سرشار خود مي‌توانست در عرصه تحصيل و علم به قلّه‌هاي موفقيت دست يابد امّا تقدير الهي بر آن بود كه او را در بوته‌ي آزمايش بيماري پدر بيازمايد و در نوجواني بار معيشت خانواده‌اي را بر دوش كشد كه بزرگسالان از برداشتن آن به ستوه مي‌آيند. او پس از بيماري پدر بيكار ننشست و در نانوايي محل مشغول به كار شد تا هزينه زندگي برادران و خواهران و پدر بيمار و مادرش را تأمين كند. تواضع و فروتني او را در حرمت نهادن به تك تك همشهريان به خوبي مي‌توان ديد. عشق به خدا و خدمت به خانواده را جزيي از وجود خود ساخته بود و به خاطر پاكي و نجابتش در محل كار مورد توجه و احترام همگان بود. بي‌حجابي زنان به شدت او را ناراحت مي‌كرد و به مادر و خواهرانش سفارش مي‌نمود كه در زندگي از حضرت زينب(س) الگو بگيرند.
او در انجام فرايض ديني پايبند بود و به شدّت به پدر و مادر و اطرافيانش مهر مي‌ورزيد او پس از اعزام به خدمت مقدّس سربازي بي‌درنگ به جبهه‌هاي نبرد شتافت و در هر مرخصي بي‌صبرانه مشتاق بازگشت به جبهه بود.
در آخرين باري كه به مرخصي آمده بود سفارش پدر را به مادر مي‌كرد و مي‌گفت: « مادر شايد اين آخرين باري باشد كه به مرخصي مي‌آيم، هواي پدرم را داشته باش».
سرانجام اين پرنده آسماني در تاريخ ۴/۴/۶۷ به نداي «اِرجِعي» محبوبش لبيك گفت و در جزيره مجنون به علت اصابت تركش خمپاره به شهادت رسيد.
گلبرگ‌هاي پرپر اين شقايق در تاريخ۱۴ /۳/۷۱ فضاي شهر اميديه را عطرآگين ساخت و در كنار ديگر همرزمانش در گلزار شهداي اميديه به خاك سپرده شد.
يادش گرامي باد.
