شهيد داد الله شبان لركي در سال ۱۳۴۴ در روستاي درّه عباس از توابع اميديه چشم به جهان گشود، خانواده او بعد از مدت كوتاهي به علي آباد نقل مكان كرد. او در خردسالي از سرچشمه ي لطف پدري مهربان و مادري پاكدامن سيراب گرديد. در كودكي با رنج و تلاش آشنا شد و زندگي سخت اراده اي پولادين به او عطا كرده بود.
او تحصيلات خود را تا دوم راهنمايي ادامه داد و براي كمك به خانواده به كار و فعاليت پرداخت، چنان قلب رئوفي داشت كه وقتي براي خانواده اي نيازمند كار مي كرد از گرفتن دستمزد چشم مي پوشيد و اگر با اصرار صاحب خانه روبرو مي شد، مي گفت: الآن بگذاريد بماند، بعدها آن را به من بدهيد. قوي و چابك و اهل ورزش بود. تا مي توانست دل مادر را شاد مي كرد و به پدر احترام مي گذاشت.
بارها داوطلب حضور در جبهه شده بود امّا مادر تحمل دوري او را نداشت و نمي گذاشت به جبهه برود تا اين كه به خدمت مقدس سربازي اعزام شد و براي گذراندن دوره آموزشي به كرمان رفت. بعد از طي دوره آموزشي بلافاصله به جبهه آبادان شتافت و پس از آن به مدّت يك ماه در اشنويه كردستان شجاعانه در برابر مزدوران ايستادگي كرد، در اين مدت چند بار به ديدار خانواده آمد و مرتّباً نامه مي نوشت. امّا بار آخر حالت روحاني غريبي داشت و حرف هاي عجيبي مي زد كه: « مادر شيرت را حلالم كن و پدر مرا ببخش. »
سرانجام این سرباز دلاور در منطقه اشنويه كردستان به تاريخ ۱۷/۵/۶۴ به فوز عظیم شهادت نایل گردید و پيكر اين گل پرپر يك هفته بعد از شهادتش با بدرقه دلسوختگان در قطعه شهداي اميديه به خاك سپرده شد. يادش گرامي و روانش شاد.
