وصیت نامه پاسدار شهید علی سالاری
بسم رب شهدا
وصیت من به خانواده عزیزم این است که خدا را از یاد نبرید و بین خودتان محبت و مهربانی را حفظ کنید تا از طرف دشمنان بر شما ضرری نرسد. برای مال دنیا اختلاف نداشته باشید؛ که شما را از هدف اصلی دور میکند. با مادر خود نیکی روا دارید؛ تا خدا از شما به نیکی یاد کند.
با دوستان خودتان دوست باشید؛ تا خداوند شما را دوست داشته باشد.
از غیبت و تهمت بر دیگران دوری کنید؛ تا پرده راز شما پاره نگردد.
امام را دعا کنید؛ تا دعای امام بر شما مستجاب گردد.
از اسراف اجتناب ورزید؛ تا روزی شما زیاد گردد.
راستگو باشید؛ تا به راه راست هدایت گردید.
پدر خود را دعا کنید؛ تا خداوند شما را بیامرزد.
به برادر کوچک خود نیکی کنید؛ تا با شما دلداده باشد.
از توهین نسبت به همسر خود داری ورزید؛ تا خداوند شما را از بدگویان محافظت نماید.
با گمراهان نباشید؛ تا بدنام نگردید.
سخن چین نباشید؛ که مایه بدبختی انسان است.
از قول دیگران نقل قول نکنید؛ که گناه دیگران بر دوش شما خواهد شد.
بر اهل قبور بگذارید تا شما را به یاد مردن بیاندازد. مرگ را فراموش نکنید که مایه افتخار است.
علی سالاری
۲/۷/۱۳۶۲
زندگینامه شهید علی سالاری
شهید علی سالاری در سال ۱۳۰۶ در روستای رومرز، از شهرستان جیرفت استان کرمان در خانواده مذهبی دیده به جهان گشود و در سن ۱۰ سالگی جهت فراگیری قرآن به مکتب رفت و با هوش و استعداد سرشاری که داشت توانست قرآن کریم را در زمان کم فرا گیرد و همراه با یادگیری قرآن خواندن و نوشتن را آموخت. بعد از پایان سربازی به خوزستان مهاجرت کرد و تشکیل خانواده داد که حاصل این ازدواج چهار پسر و دو دختر می‌باشد. مدتی در شرکت‌های مختلف به کار مشغول شد و مدت دو سال در کارخانه سیمان کار کرد و سپس در شرکت بتن بایتمان بندر امام خمینی-رامشیر مشغول به کار شد و در اوایل انقلاب اسلامی در شرکت پتروشیمی ایران-ژاپن به کارگری مشغول گردید.
شهید علی در جهت تربیت فرزندان بسیار تلاش می‌نمود و آنها را در مسیر زندگی راهنمایی می‌کرد. در طول دوران زندگی برای آسایش خانواده لحظه‌ای آرام نمی‌گرفت. وی در خانواده هم نقش پدر را داشت و هم نقش معلم. هنگامی که افراد خانواده دور هم جمع شدن برای ایشان حدیث و قصص انبیا را تعریف می‌نمود. شهید علی از عاشقان اهل بیت(علیه السلام) بود که هر ساله در ماه محرم عزاداری اباعبدالله(علیه السلام) را در منزل خویش برگزار می‌کرد. در مراسم سوگواری مداحی می‌نمود. با شروع انقلاب اسلامی در راهپیمایی‌ها و اعتصابات کارگران حضور فعال داشت و با پیروزی انقلاب اسلامی در محافل و مجالس مذهبی فعالانه شرکت می‌نمود.
با تجاوز رژیم بعثی عراق به سرزمین مقدس جمهوری اسلامی، با عشق به جبهه و شهادت در سال ۱۳۶۰ روانه جبهه‌های نور علیه ظلمت شد و به عنوان آرپی جی زن در خط مقدم جبهه به ادای دین پرداخت. شهید علی از نظر حالات روحی، دارای روحی لطیف و عارفانه بود و عاشق قرآن بود به طوری که وقتی قرآن می‌خواند، با صوت دلنواز فضای خانه را از معنویت پر می‌نمود. علاقه فراوان به سوره مبارکه الرحمن داشت. در هنگام قرائت قران ابتدایی این سوره را می‌خواند، سپس به خواندن دیگر سوره‌ها می‌پرداخت. نماز را همیشه سر وقت می‌خواند و برای نماز شب اهمیت زیادی قائل بود و رابطه‌اش با اعضای خانواده بسیار مهربان و احترام زیادی برای افراد قائل بود.
با شرکت در عملیات‌های طریق‌القدس، بیت‌المقدس، فتح المبین، والفجر مقدماتی، والفجر ۱، رشادت‌های زیادی در جبهه‌های حق علیه باطل از خود نشان داد و سرانجام پس از دلاوری‌های زیاد در عملیات خیبر، در منطقه عملیاتی جزیره مجنون، در تاریخ ۴/۱۲/۱۳۶۲ به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
والسلام
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد