شهید ابراهیم صفایی در سال ۱۳۳۹ در خانواده‌ای مذهبی در شهرستان هفتگل به دنیا آمد. تحصیل خود را در رشته و کارهای فنی دنبال نمود و حرفه مکانیکی را انتخاب کرد و بعد از چندی در شرکت ملی حفاری استخدام شد. در حین اینکه کار خود را انجام می داد در سال ۵۷ انقلاب اسلامی در حال پیروزی بود بعد از انجام کار به راهپیمایی می رفت و در نیمه شب در آن خفقان شعار بر روی دیوار می نوشت. او همیشه در فکر تهی دستان بود و در کمک به فقرا پیشرو بود و مستضعفان نزدیکش را از خرجی بی بهره نمی گذاشت؛ بعضاً آن‌ها را به چلوکبابی که سر نبش خانه قرار داشت می برد و برای او غذا می‌خرید. همیشه در خانه به مادر و پدر احترام به خصوصی می گذاشت. با خواهران و برادران خود با ملایمت و خونسردی رفتار می‌کرد.
همیشه به مادر نصیحت می کرد انسان یک دفعه به دنیا می‌آید و یک دفعه می میرد؛ چه بهتر که در راه حق کشته شود. و بالاخره زمان سربازی فرا رسید و در سال ۵۸ دفترچه آماده به خدمت خود را گرفت و آماده برای خدمت شد. اما در حین رفتن به سربازی بر اثر تصادف موتورسیکلت دچار ناراحتی کشکک زانو شد و به تشخیص دکتر معالج او را یک سال از سربازی عقب انداخت و بعد از یکسال دکتر او را که بر اثر تصادف مجروح شده بود از خدمت رفتن معاف نمود و اعلام کرد که قادر به خدمت زیر پرچم نخواهد بود، ولی علیرغم حرف دکتر به سربازی رفته، آموزشی را به پایان برد و در آذر ۵۹ بازهم به طور داوطلبانه به جبهه رفت و مشغول به رانندگی آمبولانس شد و در عملیات الله اکبر هم راننده آمبولانس بود و همچنین در عملیات طریق القدس در نقش راننده نفربر ایفای نقش کرد و با ۴ تن از همرزمان خود با نفربر به خط مقدم نیرو می بردند و در حین انجام وظیفه به علت ترکش توپ دشمن از ناحیه قلب مجروح و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد