آزاده سرافراز جعفر فارسيمدان در رامهرمز به دنيا آمد، بي شك پنجم تيرماه ۱۳۴۴ براي خانواده اش مملو از شادي بود وآنها در قلب هاي خود گرما و شوري را احساس مي كردند كه تابستان را مي سوزاند و اين به خاطر شکفتن سومين غنچه در باغ زندگي آنها بود، جعفر با موفقيت و تلاش كم نظير مقاطع تحصيلي را يكي پس از ديگري سپري مي كرد و در منزل هم از حضور سبز پدري مهربان و مادري پاكدامن بهره مي برد. پدرش كه از پاسداران جان بركف خميني(ره) بود، براي او بهترين معلم و مشوّق بود تا درس آزادي را بياموزد.
با فرا رسيدن زمان سربازي به جبهه دهلران شتافت تا جان خويش را تقديم اسلام و انقلاب نمايد امّا تقدير الهي براي او سرنوشتي همچون حضرت زينب (س) و امام سجاد (ع) رقم زده بود، او در سال۱۳۶۷ در منطقه دهلران به واسطه بمب هاي شيميايي مجروح گرديده و توسط نيروهاي عراقي اسير مي شود و فقط خدا مي داند در غروب جانكاه اردوگاه و بازداشتگاه، تنها اميد و عشق الهی بود كه او را جاني دگر مي بخشيد.
زنده مي كرد مرا دم به دم اميـد وصـال ورنه دور از نظرت كشته هجران بودم
تا مگر يك نفسم بوي تو آرد دم صبح همه شب منتظر مرغ سحر خوان بودم
با مراجعت پرستوهاي مهاجر در سال ۱۳۶۹، دو سال حبس در قفس مزدوران عراقي به پايان مي رسد و اين آزاده سرافراز به آغوش خانواده باز مي گردد، سپس در اداره كار شهرستان اميديه مشغول به خدمت مي گردد و تشكيل خانواده مي دهد، خداوند اولين هديه خود را در سال ۱۳۷۱ به خانواده او عطا مي كند و در سال بعد پسري ديگر در جمع اين خانواده مهربان شكفته مي شود كه نامش را به خاطر محبت به حضرت ثامن الائمه، رضا مي نهند. سال ۱۳۷۴ برای او سال غمباري بود چرا كه ديگر سايه پدر، آن الگوی شرف و مردانگی را بر سر خود نمي ديد.
در سال ۱۳۷۷ با آنجام آزمايش هاي متعدّد و تأييد پزشكان متخصص وجود غدّه های بدخيمي در بدنش محرز شد كه احتمالاً ناشي از عوارض شيميايي بود، اينك او سه فرزند نازنين در خانه داشت و بايد با صبر و استقامت، درد و رنج بيماري را تحمل مي كرد و تا حدّ توان در مقابل بيماري مي ايستاد و در عمل درس صبر و استقامت را به فرزندانش ياد مي داد. تنها ياورش در خانواده همسر مهربانش بود كه با تحمّل سختي ها خم به ابرو نياورد و در كنار شوهر جانباز خود جانانه ايستاد.
ایشان پدري مهربان، همسري فداكار و نمونه بارزي از فداكاري و ايثار بود كه با آن همه درد و رنج در محيط خانواده و كار خم به ابرو نیاورد و با شدّت بيماري هيچگاه نماز و روزه اش را ترك نكرد و بيماري خود را حكمتي از جانب خدا مي دانست راضي به رضاي او بود و به زبان حال مي گفت:
يـكـي درد و يـكي درمــان پــسنـدد يكي وصل ويكي هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران پــسنـدم آنـچـه را جـانان پسندد
سرانجام اين آزاده سرافراز و جانباز دلاور پس از ۶ سال تحمل بيماري در۳۱ مرداد سال۱۳۸۳ به دوستان شهيد خود پيوست و به ديدار پروردگارش نايل آمد. روحش شاد.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام ودرود خدا بر حضرت محمد (ص) و ائمه اطهار (ع)
به نام خداي يگانه كه به همه ما جان و هستي بخشيد و از نعمت هاي بي كران خود، ما را بهره مند ساخت و اميد به آينده و آرامش و آسايش و راه پيشرفت را براي همه ي بندگان هموار نمود. برماست كه قدر اين همه نعمت و خير و بركت خدادادي را بدانیم و شكرگزاري نماييم. ان شاءالله اين توانايي در ما باشد كه با كارهاي خدا پسندانه و انجام تكاليف ديني و عمل به دستورات امامان معصوم (ع) و ولايت فقيه در راستاي اعتلاي اسلام و مسلمين قدم برداريم و موجبات رضايت حق تعالي و ظهور آقا امام زمان (عج) را فراهم كنيم تا از نور هدایت و شفاعت اين امام بزرگوار در دنيا و آخرت برخوردار گرديم. اين جانب به دستور شرع اسلام و طبق وظيفه ديني و به عنوان يك فرد مسلمان، با اعتقاد كامل به آخرت به صورت كوتاه و مختصر جهت بازماندگان این گونه وصيت مي نمايم:
به ياري خداوند از زماني كه خود را شناختم، سعي و تلاشم بر اين بود كه اعمالم براساس خوشنودی ايزد منّان باشد و سعی کردم احترام همه را داشته باشم و كسي را از خود نرنجانم و قضاوت نهایی با حق تعالي خواهد بود. همچنين خوشحالم كه مدتي از عمر خود را در راه خدمت به اسلام و مسلمين صرف كردم و دِين خود را به كشور و ملت بزرگوارم ادا نمودم؛ شايد بدين وسيله توانسته باشم موجبات خرسندي ايزد منّان را در دنيا و آخرت فراهم نمايم. از عزيزان و بازماندگانم تقاضا دارم كه هميشه به خدا، نماز، قرآن و فرايض شرعي و ديني اهميت دهند و با چشم و گوش باز راه درست را انتخاب كنند و با اخلاق و كردار نيك موجبات دلگرمي و احترام همه را فراهم نمايند. بدانيد كه دوستي و نزديكي با خدا هميشه آرامش، آسايش و صبر و بردباري را براي ما به ارمغان خواهد آورد. چون حضرت اميرالمؤمنين علي (ع) و حضرت زينب(س) با استواري و اميدواري به جلو گام برداريد. اگر اميد به آينده را با استعانت از خدا و روح پاك ائمه اطهار(ع) همراه كنيد، بدانيد كه موفّق خواهيد شد. عزيزانم سرنوشت و تقدير هيچ وقت ما را خبر نمي كند ولي هر زمان كه به وصال حق بپيوندم خوشحال خواهم شد هر چند كه مهر و محبت هاي شما از خاطرم محو نخواهد شد. لذا بدينوسيله از عزيزانم خداحافظي مي نمايم.
همسر عزيز و فداكار و دلسوزم! از زحمات بي دريغ و بي پايان شما در طول زندگي مشترك قدرداني مي نمايم، ان شاالله كه فرزندانمان را به بهترین وجه در دامن خود، تربيت نمايي.
پروردگارا ! اسلام و مسلمين را در پناه خود مصون و محفوظ نگهدار و نيرنگ دشمنان اسلام را به خودشان برگردان.
خدا حافظ همه عزيزان
جعفر فارسيمدان
