بسم ربالشهدا
زندگینامه پاسدار شهید سید محمدرضا بلادی
شهید سیدمحمدرضا بلادی در سال۱۳۴۰ مصادف با روز تولد هشتمین پیشوای امامت حضرت رضا(ع) در یک خانواده ضعیف و مذهبی به دنیا آمد. از همان کودکی با مسجد آشنا شد. با فطرت پاکش راه درست خود را یافته بود. دوران دبستان خود را به پایان رسانید و به دوره راهنمایی پا نهاد او کوشش میکرد که دانش آموزان را جذب مساجد نماید و به آنها نماز بیاموزد. سپس روانه دبیرستان شد و در دوران دبیرستان آنچنان شور مذهبی داشت که در هرجا با دوستان بود تکیه کلام او مکتب اسلام و محرومین بود. پس از فراغت از تحصیل در تابستانها به علت همدردی و احساس رنج مستضعفین برای کار به شرکتهای اطراف آغاجاری میرفت چرا که خود از خانوادهای مستضعف بود و به خوبی درد مردم را احساس میکرد. تا اینکه انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) به اوج خود رسید و او که عاشقوار یارش را پیدا کرده بود مشتاقانه نوارهای امامش را مخفیانه گوش میداد و در پخش نوارهای امام خمینی(ره) سعی و تلاش فراوان داشت در یک شب به همراه دوستان در مسجد نوار سخنرانی امام را گوش میداد مامورین نظام پوسیده شاهنشاهی متوجه شدند که با کوشش و تلاش فراوان همراه با شهید علی اکبر تاریج در یک قبر کنده شده در قبرستان پنهان میشود و موفق به فرار میگردد. او پیامها و اعلامیههای امام را تا پاسی از شب گذشته تکثیر و به وسیله دیگر برادران در منازل پخش مینمود. در اولین راهپیمایی ضد رژیم جزو افراد شعاردهنده بود. کینه و انقلابی و اسلامی او آنقدر زیاد بود که همیشه میگفت ایکاش اساحه میداشتم و همه اینها را در یک شب به هلاکت میرساندم و در حملهای که دژخیمان رژیم پهلوی به مردم مسلمان میدان جعفر در تاریخ ۱۸بهمنماه۵۷ کردند جزو یکی از افرادی بود که به یاری مردم شتافت و با دیگر برادران خود منزل رئیس شهربانی وقت را به آتش کشید.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به عضویت انجمن توحیدی درآمد. بعد با سایر برادران وخواهران راهنمائی و دبیرستان دست به تشکیل کانون انجمنهای اسلامی دانشآموزان آغاجاری زد و در سطح منطقه مشغول به کار شد. در تشکیل و جمع نمودن برادران جهت دعای کمیل فعالیت بسیار نمود و جز اولین کسانی بود که موفق به تشکیل جلسات دعای کمیل در منزل خود و دیگر برادران حزبالهی شد. پس از اخذ دیپلم جهت پاسداری از انقلاب اسلامی وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آغاجاری گردید و در قسمت عملیات سپاه شروع بکار کرد و با شروع جنگ تحمیلی به جبهه فارسیات اعزام و شجاعانه جنگید و پیروزمندانه از آن جبهه برگشت و بعد از آن در طی یک ماموریتی که داشت بر اثر تصادف دست وی به شدت شکست و به مدت سه ماه در بستر بود و همیشه ناراحت بود و میگفت که من نباید اکنون در بستر بیماری باشم باید در جبهه بوده و برعلیه صدامیان کافر بجنگم.
باز با شور و عشقی که به انقلاب داشت و با وجود شکستگی دستش در حین ماموریت در قسمت روابط عمومی بخش تدارکات سپاه شروع به کار کرد ولی عشق به شهادت او را یک لحظه آرام نمیگذاشت و دوباره روانه جبهه و سلمانیه گردید و به نبرد با مزدوران بعث عراق پرداخت و در این هنگام ترکش خمپاره به پای وی اصابت نمود پس از اینکه از جبهه سلمانیه برگشت جهت همکاری با مامورین آتشنشانی در خاموش کردن آتشسوزی که بر اثر بمب گذاری مزدوران آمریکا در قسمتی از لولههای گاز مسیر امیدیه – ماهشهر کار گذاشته شده بود اعزام گردید و در حین انجام ماموریت مزدوران بمب دیگری را در فاصله دورتر از بمب اول کار گذاشته که در نتیجه انفجار قسمتی از گوش و سر وی به شدت سوخته و مدتی به استراحت پرداخت و پس از بهبودی نسبی داوطلبانه به جبهه دارخوئین اعزام میشود یکی از همسنگران وی میگوید که ما دو روز قبل از شهادت محمدرضا ترکش خمپاره به دست او اصابت میکند و او به همسنگر خود میگوید که ما فردا باید برگردیم آغاجاری و شهید هم نشدیم او در جواب میگوید ما هر وقت لیاقت شهادت را پیدا کردیم خداوند شهادت را نصیب ما میکند و شب بعد ساعت ۱۰ به رودخانه میرود و غسل شهادت میکند که بر اثر درگیری برادران پاسدار با مزدوران بعث عراق در جبهه دارخوئین در روز تولد آخرین گوهر ولایت امام مهدی (عج) به آن چیزی که شب و روز در فراغش میسوخت رسید و ندای حق را لبیک گفت.
یادش گرامی و راهش پررهرو باد
یادش پاینده و جاوید باد